Το μάθημα επιχειρεί την κατανόηση του περιεχομένου των αντιπροσωπευτικών αρχιτεκτονικών θεωρήσεων της μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής και του συσχετισμού αυτού του περιεχομένου με το ευρύτερο θεωρητικό και κοινωνικό του πλαίσιο, καθώς και με την αντίστοιχη πρακτική εφαρμογή του. Η κριτική προσέγγιση των σύγχρονων θεωριών για την αρχιτεκτονική θα εστιάσει στους εξής άξονες: Θα επιχειρήσει να σκιαγραφήσει μια ανοιχτή ταξινόμηση στις μεταπολεμικές θεωρίες της αρχιτεκτονικής αναδεικνύοντας την ιδιομορφία, τα μεταβατικά σημεία και τις κρίσιμες καμπές περάσματος χαρακτηριστικών από τη μία θεωρία στην άλλη. Θα επιδιώξει την αποσαφήνιση της ευρύτερης περιρρέουσας ατμόσφαιρας (θεωρητικές-φιλοσοφικές επιρροές, κοινωνικο- οικονομικές μεταβολές, ανακατατάξεις στα αναπαραστατικά εργαλεία και τις τεχνικές) που συνδέεται με την παραγωγή και ερμηνεία των βασικών συνθετικών προτεραιοτήτων της εκάστοτε αρχιτεκτονικής θεωρίας. Θα αναγνώσει τη συνέπεια ή τη διάσταση ανάμεσα στο θεωρητικό και το εφαρμοσμένο έργο σημαντικών δημιουργών της σύγχρονης αρχιτεκτονικής.
Εκπαιδευτικός στόχος του μαθήματος είναι η καλλιέργεια της κριτικής σκέψης των φοιτητών και η ανάπτυξη της ικανότητας να διακρίνουν σχέσεις ανάμεσα στο θεωρητικό και εφαρμοσμένο έργο σημαντικών αρχιτεκτόνων του 20ου αιώνα. Ακόμη, η δυνατότητα περιγραφής με συγκροτημένο λόγο και δομή των συνθετικών χειρισμών σημαντικών κτηρίων και η συσχέτισή τους με το θεωρητικό πλαίσιο που τους αναλογεί.