Το μάθημα στοχεύει στην κατανόηση της ιστορικής πορείας των ιδεών για την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, στην εμπέδωση βασικών γνώσεων των θεωρητικών αρχών και των μεθόδων συντήρησης και αποκατάστασης κτηρίων και συνόλων και στην καλλιέργεια της ικανότητας διατύπωσης τεκμηριωμένης άποψης και προτάσεων για έργα αποκατάστασης ιστορικών κτηρίων.
Οι διαλέξεις παρουσιάζουν τη συντήρηση και αποκατάσταση κτηρίων και συνόλων διαχρονικά, από την Αναγέννηση μέχρι τις μέρες μας, δίδοντας έμφαση στις σύγχρονες τάσεις. Η προσέγγιση γίνεται με παράλληλη θεώρηση των προβλημάτων και πρακτικών στην Ελλάδα και σε διεθνές, κυρίως ευρωπαϊκό, επίπεδο. Εξετάζονται κείμενα και συμβάσεις που συγκροτούν το θεωρητικό πλαίσιο του αντικειμένου καθώς και συγκεκριμένα παραδείγματα συντήρησης και αποκατάστασης, από το παρελθόν ή τη σύγχρονη πραγματικότητα. Η προσέγγιση γίνεται με τρόπο ώστε να καταστεί σαφής η αντιστοίχιση μεταξύ θεωρίας και εφαρμογής. Παράλληλα, εξετάζονται ζητήματα αμιγώς τεχνικά, ώστε να τονισθεί η ανάγκη εναρμονισμού των θεωρητικών αρχών στις τεχνικές απαιτήσεις και δυνατότητες των έργων. Οι φοιτητές καλούνται να διατυπώσουν ολοκληρωμένη κριτική σε έργα συντήρησης και αποκατάστασης, τεκμηριωμένη με βάση το θεωρητικό πλαίσιο που αναλύθηκε.
